Το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι η κρίση στην χώρα μας δεν είναι κρίση χρέους.
Η κρίση είναι τεχνητή και οφείλεται στο ευρώ. Αυτό είπε ο Στρος Καν όταν ήταν επικεφαλής του ΔΝΤ 10 μόλις μέρες μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου.
''Ακόμα και αν εξαφανίζατε το χρέος με κάποιο μαγικό ραβδί, παραμένει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας - 20 έως 25% έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Πρέπει να λυθεί. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να γίνει με την υποτίμηση νομίσματος. Το δύσκολο πράγμα είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, αφού έχει το ευρώ. Οτι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωζώνη είχε τεράστια οφέλη, αλλά και κάποια μειονεκτήματα. Και ένα από αυτά τα μειονεκτήματα είναι ότι δεν είναι δυνατόν να κάνετε (διορθωτική) ρύθμιση μέσω υποτίμησης.
Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο. Γι' αυτό είχατε αυτή την περικοπή στους μισθούς, είναι ανάγκη να γίνετε πιο ανταγωνιστικοί'' (Πηγή)
Είναι λοιπόν πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και οφείλεται στο ότι έχουμε νόμισμα το ευρώ. Ο μόνος τρόπος που έχει απομείνει για ν' αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα είναι η εσωτερική υποτίμηση δηλαδή οι μειώσεις των μισθών. Αυτό επισημαίνει και ο Θ. Μαριόλης σε μία μελέτη του για το ευρώ και την δραχμή ()
Το εμπορικό ισοζύγιο έγινε τρομακτικά ελλειμματικό με το ευρώ:
1975-1979 ισοζύγιο +0.96
1980-1984 +0.28
1985-1989 - 1.44
1990-1994 -0.94
1995-1999 -2.92
2000-2004 -11.82
2005-2008 -12.15
Το έλλειμμα άρχισε να αυξάνεται το 1998 γιατί συνδέθηκε η δραχμή με το γερμανικό μάρκο και εκτοξεύτηκε με το ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι εισάγαμε πράγματα που παράγαμε πριν ή που εισάγαμε σε μικρότερες ποσότητες.
Παράλληλα τα καταναλωτικά δάνεια της ΕΚΤ μας έδωσαν πλαστή αγοραστική δύναμη και δημιουργήθηκαν οι φούσκες της κατανάλωσης, των στεγαστικών δανείων κλπ. Μία επίπλαστη ευημερία που βασιζόταν σε δανεικά.
Έτσι όμως αυξανόταν και το δημόσιο χρέος. Η οικονομία μας ήταν μία βόμβα που ήταν θέμα χρόνου να εκραγεί.
Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες, η Ιταλία, η Ισπανία, Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.Ειδικά η Ιρλανδία που είναι μοντέλο του μονεταριστικού οικονομικού συστήματος εξέπληξε πολλούς για το ότι αντιμετώπισε κρίση.
Βέβαια εκεί ακολουθήθηκε διαφορετική οικονομική ποιτική και της επέτρεψαν να τυπώσει 50 δις ευρώ. Το πρόβλημα της απλά μετατέθηκε για το μέλλον χωρίς να λυθεί.
Εσωτερική υποτίμηση εφάρμοσε και η Αργεντινή. Είχε βέβαια το νόμισμα της το πέσο, αλλά το είχε συνδέσει με σταθερή ισοτιμία με το αμρρικανικο δολλάριο. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με την Ελλάδα, φτηνά εισαγόμενα προιόντα και χαμηλή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Χαρακτηριστικά, τότε εισήγαγε ελληνικά λεμόνια ενώ τώρα εισάγουμε εμείς από την Αργεντινή. Η Αργεντινή είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς λειτουργεί η αλλάγή της οικονομίας από την εσωτερική υποτίμηση στην υποτίμηση τυ νομίσματος. Μέσα σε μία δεκαετία, αύξησε κατά 65% το ΑΕΠ, σε τρία μόλις χρόνια έφτασε να είναι στα προ κρίσης επίπεδα, δεκαπλασιάστηκαν οι μισθοί και είναι στις G 20. Ο πληθωρισμός για το 2011 ήταν στο 10%.
Για εκείνη τα πράγματα ήταν εύκολα γιατί είχε το δικό της νόμισμα και απλά έπρεπε να το υποτιμήσει. Για μας τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα γιατί πρέπει να αλλάξουμε νόμσιμα αλλα το πώς θα γίνει είναι αντικείμενο των οικονομολόγων.
Διάφοροι οικονομολόγοι υποστηρίζουν την επαναφορά της δραχμής και περισσότεροι να παραμείνουμε στο ευρώ.
Μερικές μελέτες και αναλύσεις για την επαναφορά της δραχμής δίνουμε παρακάτω. Ο Πωλ Κρούγκμαν ()
ο Ρουμπινί () ο Μαρκ Γουαιζμπροτ () ο οποίος μάλιστα αναλύει και τις επιπτώσεις στην οικονομία και συγκρίνει επίσης την οικονομία μας με την οικονομία της Αργεντινής. Ο Θ. Μαριόλης έκανε μία μελέτη για την δραχμή και το ευρώ ()
Επίσης διαφοροι οικονομικοί παράγοντες όπως ο Βέλγος () και ο ()
Τι γίνεται στην Ελλάδα; Οι Έλληνες είναι υπέ ρτου ευρώ κατά 80%. Απίστευτο; Και όμως. Αυτό οφείλεται κατά την γνώμη μου στην ανελέητη προπαγάνδα των ΜΜΕ αλλά και την υποστήριξη του ευρώ απ' όλα τα κόμματα συμπεριλαμβανμένων κι αυτών που αντιτίθενται στα μέτρα της εσωτερικής υποτίμησης, των μειώσεων των μισθών. Το ΚΚΕ λέει ότι και με το ευρώ και με την δραχμή θα πεινάσουμε.
Δεν φταίει ο λαός, δεν μπορούν όλοι να είναι οικονομολόγοι και δεν μπορούμε όλοι να έχουμε πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες ώστε να τις αξιολογήσουμε και ν' αποφασίσουμε ποιο είναι το σωστό.
Βέβαια μπορεί το 80% να είναι υπέρ του ευρώ αλλά το 80-90% είναι κατά των μειώσεων των μισθών δηλαδή κατά της εσωτερικής υποτίμησης που οφείλεται στο ευρώ. Αυτό δείχνει την σύγχιση.
Με το δεύτερο μνημόνιο το μέλλον προοιονίζεται ζοφερό. Το κράτος θα πρέπει να καλύπτει τις δαπάνες του από τα πλεονάσματα του προυπολογισμού. () Αυτό σημαίνει ότι απλά δεν θα μπορεί να τις καλύπτει γιατί η ύφεση της οικονομίας μας είναι εφάμιλη χώρας που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Ήμασταν δεύτεοροι σε ύφεση παγκοσμίως μετά το Σουδάν που είχε εμφύλιο πόλεμο και διχοτομήθηκε.()
Το ότι φτάει το ευρώ μας απαλάσσει από τις διάφορες κατηγορίες του τύπου ''μαζί τα φάγαμε''. Το ότι το κράτος και ολόκληρη η χώρα ήθελε ριζική αναδιοργάνωση για να μειωθούν όλα τα ελατώματα είναι εύλογο. Αλλά το ότι φταίει ''ότι έγινε τα τελευταία 30 χρόνια'' είναι άτοπο.
