Δεν θα πεινάσουμε αν κηρύξουμε στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους

Από παντού (και από το εξωτερικό και από το εσωτερικό) ακούγεται η μνημονιακή προπαγάνδα ότι αν κηρύξουμε στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους και σταματήσουμε να δανειζόμαστε, θα πεινάσουμε.
Παρατίθενται παρακάτω στοιχεία για το ότι αυτό είναι προπαγάνδα και εκφοβισμός των πολιτών.

Το 2010 ο κρατικός προϋπολογισμός ήταν 77 δις ευρώ. Απ' αυτά τα 54 προήλθαν από τα κρατικά έσοδα.
Τα υπόλοιπα 23 προήλθαν από δάνεια. Από τα 77 δις του κρατικού προϋπολογισμού τα 13 δαπανήθηκαν σε τόκους.

Κάθε εκατό ευρώ των κρατικών εσόδων προέρχονται από :

1. 27 ευρώ από πιστωτικά έσοδα (νέος δανεισμός)
2. 25 ευρώ φόρος εισοδήματος και περιουσίας.
3. 23 ευρώ φόροι συναλλαγών (ΦΠΑ κλπ.).
4. 15 ευρώ φόροι κατανάλωσης κι άλλοι έμμεσοι φόροι (Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης κλπ.).
5. 6 ευρώ άλλα έσοδα (από ΕΕ , επιχειρηματική δραστηριότητα).
6. 4 ευρώ 'Έσοδα προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. (τακτικά και προγράμματος δημοσίων επενδύσεων)

Κάθε εκατό ευρώ των κρατικών εσόδων δαπανώνται σε :

1. 24 σε επιχορηγήσεις προς ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία κλπ.
2. 20 σε αποδοχές και πρόσθετες παροχές των δημοσίων υπαλλήλων.
3. 17 τόκοι.
4. 12 σε πληρωμές που αντικρίζονται με έσοδα (πχ. πόροι Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης κλπ.).
5. 11 προγράμματα δημοσίων επενδύσεων.
6. 8 συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων.
7. 4 καταναλωτικές δαπάνες.
8. 2 σε εξοπλιστικά, αμυντικά προγράμματα.
9. 1 σε καταπτώσεις εγγυήσεων και άλλες δαπάνες χρέους.
10. 1 σε απαλλοτριώσεις, αγορές ακινήτων, κατασκευές κλπ.

Πηγή : Υπουργείο οικονομικών. Τα ποσά παρουσιάζονται κατά προσέγγιση.
http://government.gov.gr/wp-content/uploads/2011/03/infographic_dapanes1.jpg

Αν αφαιρέσουμε τους τόκους, βλέπουμε ότι το πρωτογενές έλλειμμα είναι 10%, περίπου 20 δις ευρώ (αν υπολογίσουμε ότι το ΑΕΠ ήταν περίπου 200 δις το 2010). Με την κατάλληλη φορολογία στους κατέχοντες (ΑΕ και τράπεζες) θα μπορούσαμε να καλύψουμε το μεγαλύτερο ποσοστό απ' αυτό και με την ανάπτυξη που θα έφερνε η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας με την δραχμή σαν εθνικό νόμισμα, θα μπορούσαμε να είχαμε υπερκαλύψει το έλλειμμα αυτό.
Η δραχμή θα έφερνε βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου με την αύξηση της παραγωγής (τώρα εισάγουμε ακόμα και τρόφιμα και γεωργικά προϊόντα όχι γιατί δεν μπορούμε να τα παράγουμε αλλά γιατί είναι φθηνότερα) αλλά και με την μείωση των εισαγωγών γιατί θα γίνονταν ακριβότερα τα εισαγόμενα προϊόντα. Αυτό όμως θα ωθούσε την εγχώρια παραγωγή να αναπτυχθεί. Στην δεκαετία του '80 παράγαμε τηλεοράσεις (Ουράνυα, Σιέρα), συναρμολογούσαμε αυτοκίνητα (Σιτροέν-Νάμκο Πόνυ, Φίατ Αμίκο, Όπελ, Νισάν), οικιακές συσκευές (Εσκιμό, Πίτσος κλπ.). Θα μπορέσουμε να παράγουμε και τώρα.
Τα έσοδα από τον τουρισμό θα αυξάνονταν μαζί με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας. Τώρα ο τουρισμός επιβιώνει λόγω της μικρής φορολογίας των ΑΕ που εμπλέκονται μ' αυτόν (ξενοδοχειακές μονάδες) και των προγραμμάτων της ΕΕ με τα οποία απασχολούνται τουριστικοί υπάλληλοι από τις άλλες βαλκανικές χώρες που πληρώνονται 200 ευρώ μικτά και ασφαλίζονται στα ταμεία των χωρών τους. (η μειωμένη φορολογία οδηγεί σε μείωση των εσόδων του κράτους κι έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος). Συγχρόνως πρέπει να ελέγχουμε την διακίνηση των κεφαλαίων προς το εξωτερικό.
(σχετικό θέμα εδώ http://krisi2011.blogspot.com/2011/08.html/blog-post_27

Γενικά, δύο είναι τα ''εργαλεία'' άσκησης της οικονομικής πολιτικής μίας χώρας, η νομισματική πολιτική και η φορολογία. Η χώρα μας τα έχει παραδώσει στην ΕΚΤ και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο όπου οι Γερμανοί κατά κύριο λόγο προστατεύουν τα συμφέροντα των γερμανικών εταιρειών.
Για τα προϊόντα που θα πρέπει να εισάγουμε (καύσιμα, κρέας, γάλα και εξειδικευμένο εξοπλισμό) θα μπορούμε να εφαρμόσουμε την ανταλλαγή προϊόντων όπως κάναμε την δεκαετία '80. 
Μπορούμε να έχουμε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και να υπάρξει ευημερία αν κηρύξουμε στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους, επαναφέρουμε το εθνικό μας νόμισμα κι αλλάξουμε το φορολογικό σύστημα. Αν δε επαναφέρουμε τους τελωνειακούς ελέγχους και τους δασμούς (δηλαδή αν φύγουμε από την ΕΕ), τότε τα έσοδα του κράτους θα είναι πολύ μεγαλύτερα.
Έτσι και το κοινωνικό κράτος δεν θα  διαλυθεί, δεν θα απωλέσουμε την εθνική κυριαρχία, δεν θα πουληθεί η Ελλάδα και θα ανακτήσουμε την χαμένη εθνική αξιοπρέπεια μας.
Τα προϊόντα στα οποία  δεν έχουμε επάρκεια, θα μπορούμε να τα εισάγουμε πληρώνοντας με ανταλλαγή προϊόντων όπως για παράδειγμα με τουριστικά πακέτα ή πλεονάζοντα προϊόντα μας.